มีคนบอกว่า ดีเนอะที่บ้านสนับสนุนให้วาดรูป
เปล่าค่ะ ที่บ้านเราไม่ได้สนับสนุนมาแต่แรก พ่อเราอยากให้ทำงานภูมิสถาปัตย์ สิบปีที่แล้วตอนเราไปสิงคโปร์ เราไฝ้กะพ่อเยอะมาก กว่าจะได้ไป บ้านเกือบแตก คนจะสนับสนุน ก็ต่อเมื่อคุณทำให้เขาเห็นก่อนค่ะ ว่าคุณอยู่ได้ และขั้นตอนนั้นลำบากค่ะ พูดแบบไม่ต้องโลกสวยมาก คือก็เกือบเลิกล้มวาดรูปไปหลายครั้ง จนปัจจุบันพ่อก็ยังบอกว่า สอนมันเวิร์คกว่า เลิกคิดจะเป็นอาร์ติสท์ ขายรูป พิสูจน์ตัวเองค่ะว่าคุณทำได้
แล้วตอนเอนท์หละ?ตอนจะยื่นคะแนน คะแนนถึงเศรษฐศาสตร์ ธรรมศาสตร์ พ่อบอกว่า เออ เข้าไปเลย พ่อสนับสนุน ถ้าเลือกไปตอนนี้ก็คงไม่มีมุ่ยที่สอนวาดรูป แต่สุดท้ายก็ไม่เลือก ไปเลือกสถาปัตย์ คนชอบบอกว่า คนเรียนสายวิทย์ต้องเรียนสถาปัตย์ เปล่า เราอยากเรียน เราชอบตั้งแต่สมัยเรียนวิชาความถนัดตอนม.ปลายแล้ว และเลือกเรียนวิทย์เพราะฉันชอบวิทยาศาสตร์ ไม่ได้โดนบังคับ โอเคนะ เชื่อในตัวเองค่ะ เวลาจะเลือกอะไร อย่าโทษพ่อแม่
ทำไมเราเข้าจุฬาได้?
เหตุผลมีข้อเดียวเราเรียนติวเยอะค่ะ เป็นลูกคนเดียวที่ได้เรียนติว พูดง่ายๆคือ ฐานะบ้านเราไม่ได้ดีมากตอนนั้น และเราเป็นคนเดียวที่มีโอกาสเรียนติว ทั้งฟิสิกส์ เลข และอื่นๆ ในขณะที่ พี่ชาย น้องสาว เราไม่ได้เรียนติวเลย พี่ชายเราต้องทำงานพิเศษ หารายได้ระหว่างเรียนไปด้วย เราเลยคิดว่า ระบบการศึกษามันผิดพลาดอยู่มากๆ แต่ก็ไม่คิดจะสอนในระบบ เพราะคิดว่า เปลี่ยนแปลงข้างในระบบมันยากค่ะ นอกจากนี้ ตอนนั้นที่เรียนติว มันเรียนรู้เรื่องกว่าเรียนในโรงเรียนจริงๆค่ะ มันสนุกกว่ามาก เรียนฟิสิกส์ข้างนอก พบว่า เฮ้ย จริงแล้วฟิสิกส์สนุกนะ
